Tranen willen vluchten,
weg uitmijn ogen naar buiten
om gezien te worden,
de waarheid te vertellen
korte zinnen, lange strofes
maar geen hele gedichten
komen in me op, totaal
niet aan elkaar te breien
gevoelens waarvan het niet
lukt ze te verwoorden op de
manier wat ik altijd deed
en die zich hoog opstapelen
zonder duidelijk te maken
waarom ik het zo beleef tot
de zinnen die zich meer vormen
en dit gedicht zichzelf schrijft
ondanks eindeloze inspiratieloosheid
die zich ontwikkelt
zonder te verdwijnen naar
het niemandsland in gedachten
is dit gedicht geschreven