Twee ogen ontmoeten de mijne
Ze kijken mij vragend aan
Kijk doordringend naar die ogen
En zie mijn leven voorbij gaan
Zie de onzekerheid die mij teistert
Die mij laat denken voordat ik kan slapen
Zie de vragen die rond blijven zweven
De antwoorden die ontsnappen tijdens het gapen
Zie mijn verdriet wat mij breekt
Wat wordt geuit in mijn tranen
Die neerdalen in een vijver
Met geen witte, maar zwarte zwanen
Zie mijn woede wat mij verteerd
Omdat ik mezelf niet kan uiten
Ik weet niet hoe ik dit moet verwerken
En weer zorgeloos kan fluiten
Zie een wazig beeld dat mij laat schrikken
Laat zien dat ik de duidelijkheid mis
Dat ik op zoek ben naar wat ik niet kan vinden
Dat ik verdwaald ben door iets wat er niet is
Ik sluit mijn ogen en kijk weg
Van de problemen en voor wat ik ben
Mijn mondhoeken krullen omhoog naar een pijnlijke lach
Want de wereld mag niet zien hoe ik me voel en hoe ik ben