Het donker….
Langzaam groeit de haat
Het veroverd langzaam elk hart
in de omgeving..
Is medemenselijkheid niets meer
dan een vage herinnering
Want dan is er alleen nog maar de
donkerte die rond om ons heen bestaat
De koud slaat toe,
want wie kan het iets schelen
Dat er iemand in een
steegje is vermoord
“Oh, het zal wel iemand met
een donkere huid zijn..”
word dan al snel gehoord
Weer eentje waar we
niets mee hoeven te delen
Ik huil zachtjes van binnen
Om deze koud in de harten
om me heen…
Kijk om me heen, maar
sta in mijn goedheid alleen
Tegen een diep gewortelde haat
is in dit geval niets te beginnen
Maar gelukkig zijn er toch
nog een paar harten die open staan
Die geen oogkleppen op hebben
in deze door haat getekende wereld
Waarbij nog ieder mensenleven telt
Die het niet over hun kant laten gaan
Die nog aan het bestaan van andere
mensen op deze planeet hechten
Die geen kleuren zien, maar alleen
kijken naar de extra waarde die ze geven
En net als ons recht hebben op een menswaardig leven
Er desnoods voor willen vechten…
Dan maar voor iets waar
je in gelooft doodgaan
Want de donkerte en haat
mag nooit winnen
Als dat gebeurd kunnen we
weer helemaal overnieuw beginnen
Dus laat je licht stralen uit je
hart en nooit uit gaan