Je hart heeft met zijn slagader gebroken
het ontslag kwam onverwacht
ik haat je omdat je dit gedurfd hebt
ik haat je, beken het
de gedrochten op mijn muur
vertellen walgelijk diep in mijn hoofd
hoe jij er nu niet meer bent
hoe ik je niet meer kan gebruiken
of hoogstens als een afleiding, een foto aan de muur
Ik zoek mijn toevlucht in het laten leeglopen
van mijn hersenen, dat zich in grote getale
doorheen mijn slagaders werkt
alsnog niet aan ontslag toe
Ik hou van je, ben trots op je
ik hou van je, beken het
smekend hou ik een vreemde tegen
‘vermoord me dan toch, het testament
op jouw naam, …’
mijn doelen waarachtig ontkennend
Te zijn of niet te zijn
dat is geen vraag, dat is het antwoord