De lijnen, haast onzichtbaar
voor de lens, de spanning van het lid
een knip-oog te verliezen.
De nagel, onbewogen
met het licht erin geslopen
ik zou je willen houden
maar mijn tanden knarsen weer.
De schaduw, achter de toppen
vingers en het klappen van de zweep
ik wil niet meer maar de verslaving
trekt van leer.
| fredie: | Maandag, oktober 16, 2006 20:17 |
| prachtig het straalt dit gedicht love Fredie |
|
| Dirk Hermans: | Maandag, oktober 16, 2006 20:15 |
| mooi | |
| kerima ellouise: | Maandag, oktober 16, 2006 11:54 |
| en ook hier blijf ik je fan !! :-) liefs, kerima ellouise |
|
| sunset: | Maandag, oktober 16, 2006 06:03 |
| Wat een pracht poëzie. Chapeau. Liefs, sunset |
|
| DrieGeetjes: | Maandag, oktober 16, 2006 02:27 |
| :) | |
| lonely 1: | Maandag, oktober 16, 2006 00:44 |
| mooi geschreven. liefs, lonely 1 |
|
| Auteur: Edwin van Rossen | ||
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 16 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||