De ware 'ik'
Razen, vloeken, schelden, tieren
zelden word ik moe.
ik wil best iedereen plezieren,
maar soms vergeet ik hoe.
rennen vliegen doen mijn voeten.
heel de trap op, tree voor tree.
rennen vliegen ik zal wel moeten.
ik heb namelijk ADHD.
lang niet alles dringt tot mij door.
ik ben dan niet egt hier.
het is niet dat ik je niet hoor.
het intereseert me gewoon geen zier.
veilig op de plaats hier binnen.
dus als je me eens mist.
weet dan dit om te beginnen.
ik ben ook nog eens autist
Reacties op dit gedicht
| bijouken: | Woensdag, oktober 18, 2006 18:35 |
| Jezelf kennen is één, een ander jouw laten kennen is vertrouwen en toelaten jouw te aanvaarden zoals je bent. Prachtig verwoord. Graag gelezen. Bedankt! Liefs, knuf. |
|
| Windwhisper: | Woensdag, oktober 18, 2006 18:02 |
| Heel mooi verwoordt door jou veel liefs |
|
| **Meisje: | Woensdag, oktober 18, 2006 17:14 |
| ik word er stil van,, prachtig,, heel veel sterkte... ××; × |
|
| Berin: | Woensdag, oktober 18, 2006 16:56 |
| Heel mooi geschreven en treffend uitgelegd! Knap hoor! Groetjes van Berin. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Miss*-Mee | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 18 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||