Telkens
als je het niet ziet zitten
het grauw verschijnt
het blauw aan de hemel
achter al het zwart verdwijnt
loop dan even naar buiten
als verdriet je overmand
het vanbinnen kilt
warmte niet stromen wil
loop dan even naar buiten
voel de wind
het dansen van je haren
de koelte van je huid
luister naar het zingen
het ruisen van de bladeren
hoor de vogels
hoor hun leven
laat je kleuren telkens weer
laat daardoor je hart weer zingen
Telkens en telkens weer
remie: | Dinsdag, oktober 24, 2006 18:09 |
ik bewonder niets anders zo dan de natuur en zwerf er veel ook in gedachte...liefs remie | |
Windwhisper: | Zondag, oktober 22, 2006 16:10 |
wouw Arie, dit is mooi om te lezen.... liefs Cobie |
|
flores: | Zondag, oktober 22, 2006 16:09 |
Hoe diep een mens ook zit, de natuur is altijd weer dat rustpunt, om voorzichtig weer tot jezelf te komen. Het ervaren, ruiken en proeven van het geheel is een ware kunst op zichzelf. Ontspanning, en deel uitmaken van die natuur, van jezelf. Ja, hulde aan de natuur!!! (in al zijn facetten)(maar dat is niets nieuws;)) Liefs! |
|
mums: | Zondag, oktober 22, 2006 15:51 |
heb net weer even heerlijk in de bos gelopen,camera en hond mee...heerlijk. Dan kun je er echt even weer tegen. liefs mums |
|
sunset: | Zondag, oktober 22, 2006 15:10 |
Hm ... Arie, geloof me maar, mij zou het vandaag niet helpen. Maar, een treffend mooi gedicht van jou. Liefs en nog een fijne zon-dag, sunset |
|
Auteur: arie | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 22 oktober 2006 | ||
Thema's: |