Steeds weer vraag ik mezelf af,
waarom is het zo dat mensen voor liefde leven?
Hoe komt het zo dat men steeds maar op zoek is naar iemand,
om zijn of haar leven mee te delen.
Steeds weer vraag ik mezelf af,
waarom is het zo dat ik zoveel meer uit het leven wil halen dan andere mensen om me heen?
Hoe komt het zo dat ik onrustig ben in mezelf,
op zoek naar iets waarin ik voldoening en rust kan vinden.
Steeds weer vraag ik mezelf af,
waarom is het zo dat ik me afvraag wat mijn doel is in dit leven?
Hoe komt het zo dat ik dit heb en nooit genoegen neem met ‘het gewone’.
Wat is er voor mij, wie is er voor mij, bestemd.
Of klinkt dit meisjesachtig romantisch en stel ik me aan.
Steeds weer vraag ik mezelf af,
waarom is het zo dat ik me afvraag wat ik met mijn fucking leven wil doen?
Hoe komt het zo dat het lijkt dat ik de enige ben op deze planeet met deze vraag.
Ik weet niet wat ik wil. Wie ik wil. Met wie ik wát wil.
Ik zal me blijven afvragen wat ik me nu afvraag.
Misschien komt het antwoord wel. Ooit.
Maar ik zal niet blijven wachten.