Het beeld of de zin zien, het glas
of het bord voelen, de klap of de kou
en dan het ander laten liggen.
Het perfecte zoeken en al de rest
breken; niet willen weten
voor zover het je anders maakt.
Aan het einde leeggezogen liggen
wachten op het beeld dat zegt
wat het morgen wordt; vandaag.