ze liep in een donkere gang waar ze geen mensen meer zag
de gang werd smaller en smaller en smaller
ze liep verder...
de gang werd donkerder en donkerder en donkerder
tot ze op een gegeven moment de echo van haar voetstappen hoorde
ze liep verder...
de gang werd kleiner en kleiner en kleiner
ze liep verder...
tot ze op het einde van de gang
een levensgrote spiegel zag tot in de punten van de gang
ze brak in tranen uit...
ze zag een wenend meisje in de spiegel
ze huilde verder...
voor keek ze weer op
sloot weer haar ogen
en deed ze weer open
opeens vielen haar ogen op de schoonheid die achter haar lag
ze draaide haar om
ze keek even naar achter
en besloot nooit meer dezelfde weg in te gaan
ze liep naar het licht maar kwam nu pas tot het besef
dat ze de verkeerde kant opliep
een glimlach verscheen op haar gelaat
haar gezichtsveld werd breder en breder en breder
ze draaide haar weer om
ze liep verder...
in de tegenovergestelde richting
de weg die ze nu voor haar zag
de gang werd groter en groter en groter
ze liep verder...
de gang werd lichter en lichter en lichter
ze stond stil bij de dingen die ze eerst niet zag
ze zag mensen die ze eerst niet kon zien
ze zag het licht
ze stond stil...
liep dan verder
"eindelijk licht"
riep ze verbaasd in de verte
ze liep verder
ze had de echo's van haar voetstappen ook nooit meer gehoord
dit keer verschool ze haar achter haar lach en liet ze haar tranen achter
dit verhaal gaat over een meisje dat ze het geluk binnen kon vinden
maar besefte dat het geluk buiten op haar stond te wachten...