Ik ben bang om je los te laten.
terwijl je al mijlen ver van mij weg bent gegaan.
Ik doe alle moeite om je te haten.
maar er wil toch geen negatief gevoel tegen over jou gaan staan.
Ik probeer niet over je te praten.
maar bij elke zin heb ik jouw naam toch ter woord gedaan.
je bent allang weg maar zal alleen nog maar verder weg van mij gaan.
Het moet en zal zo moeten zijn.
Jij zet nu de eerste nodige stap.
Maar het voelt mij toch zo'n pijn.
En ik reageer alsof ik het allemaal niet snap.
waarom probeer ik toch elke situatie te begrijpen?
en waarom geef ik me zelf geen rust.
Hoe dan ook,
Schenk me af en toe een gedachten.
denk gewoon af en toe even aan mij.
Ik zal proberen op je te wachten.
wachten tot jij terug komt op bij mij de pijn te kunnen verzachten.
Indien het dan nog niet is vergaan.