Pijn
Haar ogen stonden vol verdriet
Maar huilen kon ze niet
Haar hoofd was een verwarde vraag
Wie brengt me deze plaag?
Het antwoord was een grote schrik
Maar een mens doet het. Ik
Wanhopig pakte ze de schaar
Haar pijn uitte ze daar
Het snijden luchtte even op
Maar haar vriendin riep 'stop'
En zij besefte zelf ook wel:
Dit brengt me in een hel
Stoppen kon ze het niet meer
Al deed het nog zo'n zeer
Wat ze ook deed, al klinkt het mal
Verslaafd was ze toen al...
Reacties op dit gedicht
| Manjula: | Zaterdag, november 25, 2006 23:04 |
| wat een prachtig maar heel zielig gedicht. Is dat gebeurd bij iemand die jij persoonlijk kende? Ramon Manjula |
|
| E-LiiNe: | Maandag, oktober 30, 2006 20:06 |
| Meid.. sterkte.. net weer nieuw gedicht geplaatst.. als je online ben chek ff:) en reactie(A) XX HouZoSuperVeelVanJe |
|
| Mloess..: | Maandag, oktober 30, 2006 18:46 |
| Ik ken het .. Pijnlijk geschreven, stop er zo snel mee, voordat je er nog verder in komt! Liefs, |
|
| bijouken: | Zondag, oktober 29, 2006 23:16 |
| Sterkte. Graag gelezen. Liefs, knuf. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ylaide | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 29 oktober 2006 | ||
| Thema's: | ||