Kort bij dichtjes hebben we op je geslapen
-je rolde steeds naar elkaar- in de nacht
eigenlijk was je als tweepersoons niets
klein beetje doorgezakt, oud zoals verwacht
morgen komen ze je halen, de kringloop
daar sta ik nu dan, mijn handen in het haar
het was me nog aangeboden te helpen
ik dacht dat is een klusje wat ik zo klaar
spiraal te groot en net even iets te zwaar
daar hang je dan, klem in ’t trapgat
kan niet naar boven of beneden
zucht…help…….heb ik weer dat
dan maar hulptroepen halen
moet zeker nog wachten tot vijf uur
dan kijken of we hem redden kunnen
de hulp komt van een goede buur
toch neem ik afscheid met een traan
nostalgisch bedje, jij twijfelaar genoemd
altijd stond je klaar in tijden van nood
nu ben je tot de schroothoop gedoemd
*Ria Klein Herenbrink* Raira: | Dinsdag, oktober 31, 2006 20:15 |
ja anders had je er misschien toch een matrasje tegenaan moeten leggen en daar moeten slapen haha wat een gedoe he en dan ook nog met weemoed afscheid nemen :-) liefs knuff Ria |
|
Reiger: | Dinsdag, oktober 31, 2006 07:16 |
Hihihihihi....daar sta je dan:) Leuk geschreven.... |
|
Fata Morgana: | Maandag, oktober 30, 2006 23:12 |
Heerlijk gedicht, liefs Fata. | |
red one: | Maandag, oktober 30, 2006 22:29 |
haha, grappig! zoiets zou mij ook overkomen, lekker eigenwijs, en ook ik dacht dat jij misschien vastzat in t trapgat toen ik je titel las gelukkig maar van niet! hihi! liefss |
|
Jan van Dord: | Maandag, oktober 30, 2006 20:47 |
Heel mooi grappig gedicht ! jan |
|
lommert: | Maandag, oktober 30, 2006 20:36 |
jaaa, ik heb gelachen..heerlijk om het te ''zien''gebeuren.... xxliefs willem |
|
~~~eilahtan~~~: | Maandag, oktober 30, 2006 19:48 |
hahaha ik had je daar best willen zien staan wij hadden het laatst met een slaapbank dat ding kon geen kant meer op toen maar de deuren eruit gehaald dus vandaar dat dit heel beeldend bij mij naar boven kwam maar het is je uit eindelijk toch gelukt dikke knuf nathie |
|
rovago: | Maandag, oktober 30, 2006 19:39 |
Geweldig verwoord. Groetjes. Rovago. |
|
anneke van dijk: | Maandag, oktober 30, 2006 19:18 |
tja, dat bedje wou nog niet weg bij jou... liefs, namasté, an |
|
Artifex: | Maandag, oktober 30, 2006 19:07 |
Hoe was ie dan naar binnen gekomen :S :) Liefs, Artifex. |
|
mums: | Maandag, oktober 30, 2006 18:15 |
ik zag ook jou al klem. Prachtig heb je dit afscheid van je twijfelaar neergezet...herkenbaar je gevoel hierbij. liefs mums |
|
M@rcel: | Maandag, oktober 30, 2006 18:03 |
gelukkig maar....dacht ook eerst dat jij klem zat, maar dat viel mee;) Liefs M@rcel |
|
moonwoman: | Maandag, oktober 30, 2006 17:39 |
ik dacht ook dat het om jezelf ging,was dat even schrikken! lieve groeten. |
|
remie: | Maandag, oktober 30, 2006 17:24 |
he he de klus geklaard, uit het trapgat gehaald en door het raam naar buiten via de schuur....gelukt dus...remie | |
Klaes: | Maandag, oktober 30, 2006 16:45 |
jouw stadgenote roept.. mooi verwoord groet/klaes |
|
Andrea Gerrits: | Maandag, oktober 30, 2006 16:34 |
Hulp kun je ook van deze kant verwachten hoor ;) Roept u maar! Liefs, |
|
arie: | Maandag, oktober 30, 2006 16:30 |
Ja op deze manier afscheid te moeten nemen doet veel pijn.. ;) Maar eh... niet te groot houden hoor :) een traantje pikken mag :P knuff |
|
Windwhisper: | Maandag, oktober 30, 2006 16:21 |
Ik moest al giegelen toen ik de titel van dit gedicht zag.....kreeg al een visioen dat jij vast zat in het trapgat.....ha ha, maar dit is ook weer zo herkenbaar hoor......... toch even een lachje weggewerkt en vind je weemoed ook wel wat.....zo''n bed kent veel geheimen...... |
|
Auteur: remie | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 30 oktober 2006 | ||
Thema's: |