Vuur over de droge hei

 

 

Klappertandend door de koude regen

die de oude vingers kraken laat

Jong en onbezonnen, waren ze toen

we begonnen en gingen tekeer, over

de piano of door je golvend lange haar.

 

Nu je kaal bent, als de bomen, droom

ik maar. Tegen beter weten in en om

vergeten heen, over groene weiden

paarse heiden en sappig gras. Toen we

pas samen waren en beamen konden

dat er echt niets beters was.

 

Nu vuile was, gesloten gordijnen en

stinkende konijnenhokken. Konden

de kinderen het niet aan, als wij

en gingen we daarom uit elkaar?

Nee lief, de zee is woest, als ik

En gaat niet met de tijden van het jaar.

 

Kaal en dood, zakdoeken volgesnoten en

gevallen op de hoop van de allang

overgelopen wasmand, geef mij nu je hand

dan brand ik je aan het vreugdevuur.