gevouwen handen maken ons tot een geheel..
Gevlochten door de liefde met de tijd.
We zijn van elkaar een deel.
Jij en ik.......wat elkaar door het leven heen leid.
Maar ik ben slechts wat jou verveelt.
Nu stoten we elkaar naar vuur , hopent te verbranden.
Gevlochten....2 gevouwen handen....en tussen ons in staat alsnog een dikke betonnen muur.
We zijn samen door de donkere diepte heen gegaan.
overwonnen de sterkste en zwaarste stormen hand in hand.
droogde en trooste bij elkaar elke rollende traan.
We hadden zo'n passie zoveel romantiek zo'n ijzersterke band. Waarom is dat allemaal nu nog maar een waan.
Waarom is het nu zo als korrels zand..... waaiend met de wind de hoogte in weggegaan?
Ik ben niet door jou, maar voor jou nu zelf in vuur verbrand. Want ik wil niet nog meer vergooien van jouw bestaan.
Je zat gevouwen in mijn hand..... liet mij toen los...,
Waarna je nu nog steeds in mijn hart zit gevlochten.