Verwantschap is verdwaald in mijn landschap van de zevende valse vriendschap
Echte liefde is iets dat altijd beefde en trilde in doodse stilte, wat ik nooit wilde
Verlangen naar ware vriendschap, onbevangen en zonder plaaggeesten die mij stiekem stangen en "derde-rangen"
Afwijzing uit onverwachte hoek, dan valt het doek van het quasi-geestige gordijn vol pijn, ongein en vriendschaps-venijn
Voor onvoorwaardelijke vriendschap bestaat helaas geen contract van tact, waarmee de trouw geen haarscheuren gaat vertonen en mijn geduld gaat lonen, zonder onnodige heilige bonen te zien als mijn liefste vader's klonen
Van een gulle lach elke dag gaat iedere vriend overstag; dan is het haast zeker dat hij mij altijd mag, anders verstoft zijn trouw als spinnerag en zie ik ons einde naderen als een "zwarte weduwe-dag"
De zwarte weduwe is een onguur moederfiguur met spinnen garen bij het slijmend zogenaamd zoeken naar de ware, waarbij ze mijn zwaktes lijmend kan baren tot leugens, bedrog en eigenbelang om mij vervolgens sadistisch alleen na te staren en heeft ze haar klusje na het zoveelste kusje weten te klaren...
Mijn gulle gevoel geeft elke vriend zonder behoefte aan gejoel een stoel van sensitieve standvastigheid zonder mijn houten Klaas voor paal en poot te zetten en heeft de vriendschap een doel in deze wereld van kameraadschappelijk gekrioel in een wazige warboel
Alleen ware trouw van vrienden die mij zelfs voor dag en dauw steunen en mijn zorgen zwaar op hun schouders durven te laten leunen en niet gaan kreunen van mijn kolder uit mijn zonderlinge eenzame zolder, wil ik toelaten in mijn schommelende, schuchtere schouw
Dan hou ik alvast echt een beetje van jou!