De zee
Een golf van kalmte
een woeste golf
de zee neemt
de zee geeft
wat het nooit heeft gehad
Stap voor stap
door het zand
krakende schelpen
onder onze voeten
mijmerend aan jouw zij
pak ik aarzeldend jouw hand
Stilte
Ik volg zwijgend
jouw weg langs de kust
met de wind door mijn haren
komen gedachten tot rust
en twijfels tot bedaren
Het blijft stil
Stap voor stap
geen rare sprongen
wel wat dromerig
zo aan jouw hand
Heeft de kust mijn angst verdrongen?
Wij zwijgen
de zee zwoegt
deze stilte zegt toch al genoeg?
deze golf breekt te vroeg
Een herinnering aan Mariette, gestorven in maart 2004, mijn eerste vrouwenliefde.