Ik wil even een poosje van huis weg,
het is niet niets wat ik zeg.
Maar hier is het ook niet meer om uit te houden ik moet rust van haar,
al deze ellende speelt al 18 jaar.
Nu moet het maar gewoon eens afgelopen zijn,
mijn leven hoort niet zo te zijn, maar fijn.
Daarom wil ik even een poosje ergens anders naar toe,
want van al deze ellende word ik zo moe.
Ik moet aan mezelf gaan denken en niet mijn leven door haar laten verknallen,
en ik ben ook al te bang dat er nog klappen van haar naar me gaan vallen.
Het is geen uitvlucht, ik doe wat voor mij het beste is,
dit had ik al veel eerder moeten doen, en ik weet zeker dat ik me hier niet in vergis.