In de koude heb ik stil een eind gelopen
met tranen, aangewakkerd door de wind
in mijn nek vielen druppels van boven
zo kon ik voelen waar mijn vel begint
duisternis omsloot me als een dikke deken
takjes breken onder mijn voeten waar ik loop te dromen
een vogel vliegt verschrikt weg het licht tegemoet
mijn gevoel is verdwaalt tussen donkere bomen
de weg uit het bos lijkt een eindeloze laan
toch baande ik me een weg naar de weide
waarin mistvlagen langs de grond kropen
steeds ging ik op zoek naar andere tijden
de plassen waarin ik mij spiegelde
lachte zacht terug, daar zag ik de engel
die fluisterde uit je gevoelens eens goed
liefde ….dat is juist het begrijpelijke samenspel
rovago: | Zondag, november 12, 2006 09:41 |
Prachtig dit gedicht. Groetjes. Den bompa. |
|
Hilly N: | Zaterdag, november 11, 2006 08:28 |
Mooi hoor. Lieve groet van Hilly |
|
fran92: | Vrijdag, november 10, 2006 14:17 |
echt prachtig mooi geschreven meid dikke knuffel liefs fran92 |
|
switi lobi: | Vrijdag, november 10, 2006 08:15 |
Een heerlijk remie gedicht.... Liefsliefs en een fijne dag! switi lobi |
|
Reiger: | Vrijdag, november 10, 2006 08:08 |
Wat een mooie deze.... Prachtige woorden.... |
|
Artifex: | Vrijdag, november 10, 2006 08:04 |
Prachtig mooi... Liefs, Artifex. |
|
Windwhisper: | Vrijdag, november 10, 2006 08:03 |
wouw mooi dit te lezen, het is drievig maar ook hoopvol en dromend Fijne dag meisje |
|
tears for you: | Vrijdag, november 10, 2006 07:58 |
zo droef ,stilmakend mooi tears |
|
Annemieke van der Ven: | Vrijdag, november 10, 2006 07:51 |
Schitterend... Liefs... |
|
sunset: | Vrijdag, november 10, 2006 07:45 |
Tonend voelbaar mooi. Liefs en warme knuf, sunset |
|
Auteur: remie | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 10 november 2006 | ||
Thema's: |