Waarom gebeurt..
waarom moest..
waarom deed..
waarom...
zoveel vragen zonder uitkomst
als ik even niet oplet of kijk
en me weer omdraai
sta ik alleen
ik zeg vaak tegen mezelf
het leven zal niet alleen
uit verdriet bestaan
maar het voelt als een leugen
en ondertussen in mn gedachten
zie ik je opnieuw weer gaan
al sluipend en verbergend
worstelde je door de dagen heen
met tralies in je ogen
je deed niemand pijn of was gemeen
maar wat je ook deed en probeerde
toch eindigde je weer alleen
ik zal altijd naast je staan zei ik
maar ook dat heb je me ontnomen
nu kan ik alleen nog aan je denken
en met m'n hart bij je zijn
je hand voorzichtig vastpakken
kan alleen nog in m'n dromen
alle dingen die we meemaakten
al die lieve dingen die je zei
vond het toch zo fijn
welke problemen we ook veroorzaakten
je wist altijd wat je moest zeggen
elk woord, elke lach
je maakte me zo blij
maar licht werd donker
en vreugde veranderde
in verdriet en pijn
het leven was te zwaar
je moest zo nodig gaan
je hebt geen idee
wil zo graag bij je zijn
maar dat gaat niet
en dat doet me zoveel pijn
hoe graag ik ook wil
overlevingsdrang, zwaartekracht
kan ik niet van winnen
ze houden me beide hier vast
zoveel had ik je nog te zeggen
nog samen mee te maken
om stomme dingen te lachen
grenzen en horizon te verleggen
waarom kreeg ik geen tijd
om al m'n gevoel te verwoorden
zoveel nog niet gezegd
zoveel spijt
nu kan het niet meer, te laat
want nu ben ik je kwijt
ik wou dat je me kon horen
ben zo kwaad dat je moest gaan
maar zal je nooit vergeten
hoe vaak ik ook omhoog zal kijken
blijft het gemis en de pijn
want op papier blijven m'n woorden
die je nooit meer kunnen bereiken
ik mis je nog elke dag van m'n leven
ook al is het al even geleden
blijft het als de dag van gisteren
zal ik altijd om je blijven geven
*ik mis je zo*