Als de kwelzin verdart
Door lakskaret en
pioreng-blatiek
ween ik ‘ab voziuf’
kretuur-pioriek
Maar als ik foukwaaf,
voegvuier,
gijkgek,
dan utturutiedt ze
“Gafgiquo,
fagrek”
Nee nooit, nooit meer
maddas ik mijn dro;
wajagijn en nazgar,
hoe droevig ik vo
Als de kwananas zwart
als de kwelzin verdart
zo was het toen ook
en zo draast het mijn hart
Reacties op dit gedicht
| Chaim: | Zondag, januari 21, 2007 21:31 |
| Aequ, ik vind dit prachtig. Ookal ken je de woorden niet, je weet toch wat er staat. Dat noem ik taal! | |
| Aequ: | Maandag, januari 01, 2007 22:53 |
| Er is ook een serieuze stroming binnen de poëzie, het dadaïsme. Met gedichten als: tressli bessli nebogen leila flusch kata ballubasch zack hitti zopp zack hitti zopp hitti hetzli betzli prusche kata ballubasch fasch kitti bimm Dat gaat dus puur om de klank. Ik ben dus niet gek. Tenminste, niet gekker dan die dadaïsten... :P ;) |
|
| Aequ: | Maandag, januari 01, 2007 22:45 |
| Het betekent net zo veel als de meeste gedichten op deze site. En meer dan de meeste proza. Meer dan het leven, eigenlijk. ..En dat is dus ook eigenlijk wat ik ermee wil zeggen. :P |
|
| The Mystery Pianist: | Zaterdag, december 30, 2006 17:27 |
| juist... can anybody make sense of blabla? :p | |
Over dit gedicht
| Auteur: Aequ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 13 november 2006 | ||
| Thema's: | ||