Heden elf november twee duizend en zes
De ouderdom snijdt mij net als een nieuw mes
Waar je onder het masker de rimpels ziet
In de schaduw van een lampion of biet
Een kaartspel gespeeld Van Ieper tot in Aalst
Van Laarne tot Sint-maartens Latemt gewalst
Lag ik in de schoot van Gent binnen geloodst
Erkent, miskent, en gans verroest nagebootst
Sint Maartens had het nochtans gezegd: “laat hem”
Maar Stefaan Van Laere ontkende met klem
Hij geloofde toen ook nog in Sinter Klaas
Dromend van echte vriendschap in één relaas
Een echt succes is het echter nooit geweest
Al werd er met al die sinten toch gefeest
Want geluk is iets dat je innig beleefd
Hoe klein ook, groeit het steeds, als je het herleefd