Een zon die schijnt
De vogels die fluiten
Mijn hoofd op in de lucht
De wind verkoelend als een liefdevolle zucht
Het roer in mijn handen
De controle die ik heb
Ontdek in mijn onderbewustzijn
Veel vreemde landen
De landen van liefde en haat
Het gebied van mezelf
Ook verre onbekende landen
Het gebied van saamhorigheid en verraad
Donkere wolken overtrekken mijn vaart
De zon verdwijnt keer op keer
Wil ankeren
Maar zie de kust niet meer
Met gesloten ogen
Puur op de tast
Zet ik mijn vaart door
Met als centraal punt de mast
De mast, te vergelijken
T e vergelijken met mijn hart
Puur, hard, maar toch ook breekbaar
Maakt mij leven, deze vaart dragelijk
Ook al is het bij tijden zwaar
Mijn leven, zo vind je er geen
Vergelijk het als een vaart in een boot
Zet die stap en kom aan boord
Gooi de ankers los
En ga met me heen