een bron diep als de oceaan
glinstering van een zonnestraal
gebroken door een traan
de luister van een machtig koning
uit een lang vergeten verhaal
de kracht van strakgespannen bogen
stille magie van volle maan
dat alles zie ik in jouw ogen
dat laat mijn hart stilstaan
het leven stokken in mijn keel
verstand ontsnappen in een zucht
het is gewoon te veel
ik richt mijn blik op de lucht
zwart met purper-blauw
maar haar sterren halen het niet
bij die kijkers van jou
ik voel je adem, proef je lach
verzet is zinloos, ik ben verloren
alles schreeuwt dat dit moet en mag
we zijn ervoor geboren
toch geef ik me nog niet over
kan ik vroeger niet vergeten
een bedrieger is de liefste belover
dat zou jij toch moeten weten
dus breek ik opnieuw mijn eigen hart
en laat haar tranen stromen
plors kleurt de lucht blauwzwart
kleur van vervlogen dromen
maar dan ben jij daar weer
troost me met je regenbogen
en ik weet het niet meer
ik verdrink in je ogen
wat kan ik doen
alles schreeuwt dat dit mag en moet
ik kan nu niks meer doen
maar de dood is zoet