Alles lijkt zo fout te gaan,
niks gaat meer goed.
Het is net alsof
mijn leven de mist in moet.
Waarom doet alles nu zo'n pijn?
Wat moet ik dan?
Wat moet ik doen?
als ik gewoon echt niet meer kan...
Jij bent tegenwoordig alleen nog maar chagarijnig,
maar jij bent degene die er voor mij hoort te zijn.
Jij hoort mij te helpen,
maar mama, nu doe je me alleen maar pijn.
En jij zit alleen maar te zuipen,
zoals je nu al tijden doet.
Papa, je moet dat echt niet doen,
het heeft me kapot gemaakt, want voor jou is nooit iets goed
Ik ben gewoon zo bang,
ik ben bang om naar huis te gaan.
Ik voel me thuis gewoon niet veilig,
bang papa, om weer tegenover jou te komen staan...