Ik snap dondersgoed dat jij nu in een gat zit door wat er allemaal gebeurt,
het is natuurlijk iets dat niemand opfleurt.
Waarschijnlijk nog even en dan ben je weer iemand kwijt,
dat het teveel mensen achter elkaar zijn is een feit.
Ik leef ontzettend met je mee en denk er de hele tijd aan net als jij,
ik hoop alleen dat je onthoud wat ik je zei.
Dat je me altijd kan bellen als er iets is,
ik denk dat als het afgelopen is met hem je een gevoel krijgt van extra gemis.
Namelijk niet alleen van hem maar ook van je moeder en je man,
die pijn is de ergste pijn die er zijn kan.
Daarom wil ik er voor je zijn,
misschien voel je dan door mijn steun net iets minder pijn.