Ik stippel mijn route uit van het leven
En zoek angstig maar vastberaden een weg
Wat onzeker of ik mijn doel zal bereiken
Zonder wegenwerken, stoplichten of motorpech
Maar ik heb tijd zat en besluit te genieten
Terwijl ik zoekend en kinderlijk enthousiast
Soms wat dromerig dan weer verloren
zo over wegmarkeringen in het donker tast
Maar als je nooit eens moet stoppen
En altijd je weg zit liggen in t verschiet
Ga je soms wat te snel en te zelfverzekerd
Waardoor je soms niet echt geniet
Ik observeer en ben leergierig
Want een mens ziet nooit teveel
Vele kleine, gesprokkelde memoires
Maken samen ook een mooi geheel