Daar ligt hij
Wolken verwondering zweven
over stenen van troosteloosheid
waar kilte macht verslindt
de hitte van vertwijfeling
en de wind van vergeten
verwaaien het sterven van vreugde
- overigens:
in de woestijn van treurnis
kan slaap zelfs een oase zijn -
Standvastige bomen verrotten
in donkere tijden
waar bliksems van haat
alle gelukkige momenten vernietigen
en het gedonder van strengheid
het natuurlijke lachen verstikt
Klaes: | Dinsdag, november 28, 2006 20:31 |
gaaf verwoord groet/klaes |
|
D.H.F.Rensen: | Dinsdag, november 28, 2006 16:46 |
lieve sunset,vol warmte en liefde gelezen.prachtig geschreven.xxxx Danielle | |
Dreamlover: | Dinsdag, november 28, 2006 10:22 |
Bijzonder mooi dit. Liefs Dreamlover |
|
*Ria Klein Herenbrink* Raira: | Dinsdag, november 28, 2006 09:23 |
die laatste strofe...zo mooi...zo hoopvol prachtig... liefs knuff Ria |
|
hiljaa: | Dinsdag, november 28, 2006 08:27 |
vol leven gelezen! prachtig geschreven knufleifs--hiljaa-- |
|