Ik heb nog steeds dat gevoel.
Die drang om me te verstoppen.
Om weg te duiken.
Ik wou dat ze het begrepen.
Ze voelen het niet hoe ik het voel.
En misschien is dat maar goed.
Ik zie ze. Ze zien mij.
Valt het ze niet op?
Als ze niet weten hoe het voelt kunnen ze me niet helpen.
Stel je niet aan, daar komt het op neer.
Maar als ze mij konden zijn voor een dagje maar.
zouden ze weten hoe lastig het is voor mij.
Gaat dit nog lang door?
Dit eenzaam in mijn hoofd zijn.
Want ik laat niemand toe.
Alleen ik weet hoe het voelt