Zittend op de koude vloer..
trillend en opgevouwen..
Allemaal hoofden om me heen..
ze schelden en vernederen me..
De hoofden van mijn ouders..
de hoofden van alle mensen..
die me kwetsten..
ze chanteren en commanderen..
Wil mijn mond open doen..
om iets te zeggen..
maar heel mijn lichaam is onbewegelijk..
Niks kan ik..
alleen maar luisteren..
Zou mijn handen op mijn oren willen leggen..
zodat ik het niet zou horen..
Maar mijn lichaam werkt niet mee..
ik moet luisteren..
Voel me slecht, lelijk en zelfmoordig..
de woorden blijven in mijn hoofd dwalen..
Ik sluit mijn ogen..
en laat alles over me heen komen..
steken in mijn borst..
De harde woorden maken me kapot van binnen..
kapot van de spijt..
die ik nooit meer kan tonen, de laatste tijd..
Ik open mijn ogen en zucht..
de kamer is veranderd in allemaal spiegels..
de stemmen gaan door..
‘ Kijk naar jezelf.. ‘
‘ Kijk hoe zwak je bent..’
‘ Kijk dan ‘
en ik kijk..
ik zie een weerloos meisje..
een meisje met verdriet..
een boos lelijk meisje..
Gauw sluit ik mijn ogen..
ik wil dat meisje niet zien..
Dan komt de stemmen weer..
‘ Zie je eigen nou.. ‘
‘ je hebt niks om voor te leven ‘
‘ je bent niks, niemand wil jou ‘
De stemmen gaan maar door..
ze maken me verdrietig..
Een traan stroomt er over mijn wang..
ik open mijn ogen, en laat er nog meer stromen..
vervolgens druipt die ene traan..,
langzaam op de glazen vloer..
Opeens zie ik niks meer..
er is een fel licht..
Ik knijp mijn ogen dicht..
luisterend naar één stem..
‘ Het komt goed ‘
Opeens voel ik een hand..
ik open mijn ogen..
Ik staar recht in je ogen..
even voel ik me ongemakkelijk..
maar de warmte komt terug..
in mijn lichaam..
Je omhelst me..
en ik weet niet hoe ik daarop..
zou moeten reageren..
over je schouder heen..
staar ik naar de kamer..
die weer gewoon is..
de hoofden zijn weg..
de spiegels zijn weg..
De stemmen zijn uit mijn hoofd..
mijn lichaam is bewegelijk..
warm en vol liefde..
Niet snappend wat er gebeurd is..
weet ik toch één ding zeker..
Ik fluister het in je oor..
‘ Je bent mijn redding ‘
- 1 december 2006, gisteren erge ruzie, er werd met
van alles gegooid, schelden, vernederen, kwetsen..
ik fliptte, en zei dingen waar ik eigenlijk spijt van
heb.. maar ik kan mijn spijt niet meer uiten. en dat
is slecht ik weet het. voel me klote, vernederd, boos,
verdrietig en gekwetst, wegkomen lukte jammer genoeg niet
maar ik ben het zo zat hier, ik zou weg willen. -