Bij opkomende liefde.
Er reizen geliefden aan de horizon voorbij
zacht neuriënd vormen zij wolken aan een klare
hemel; strijken met snelle bewegingen de harten
in het haar. En jij, jij stond daar
om te wachten
pluk mij, pluk de laatste zomen stuk; en trek met
mij de opkomende stille liefdes stil voorbij. Werp
de regendruppels voor mijn voeten en vang ten
slotte mij, wanneer je lentepassen telt -
de laatste zomer vangt voor deze liefde.
Reacties op dit gedicht
| Klaes: | Dinsdag, december 05, 2006 19:34 |
| pluken en vangen in ware pracht leafs/klaes |
|
| sunset: | Maandag, december 04, 2006 18:44 |
| Heerlijke liefdespoëzie. Een echt leesgenot. Liefs en warme knuf, sunset |
|
| hiljaa: | Maandag, december 04, 2006 16:13 |
| zalig gedicht! knuflefis)-hiljaa-- |
|
| anneke van dijk: | Maandag, december 04, 2006 12:23 |
| liefdevolle poëzie.. liefs, namasté, an |
|
| remie: | Maandag, december 04, 2006 10:16 |
| het is je gegunt...liefs remie | |
| Mandje: | Maandag, december 04, 2006 10:13 |
| prachtig! liefs, Marianne |
|
| Paul de Bruyn: | Maandag, december 04, 2006 09:15 |
| En iedere keer opnieuw. liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marjolein. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 04 december 2006 | ||
| Thema's: | ||