De donkere dagen zijn triest en nergens is licht
geen enkele toekomst droom kan je bouwen
het pad der liefde ligt vol opstakels en je struikelt
maar blijf toch hopen en blijf op goeds vertrouwen
kijk om en zie het schoons om je heen
al is er geen hand die tastbaar jou hart zal warmen
toch bestaat er meer op deze wereld lieverd
ik sluit je als vriend steeds in mijn armen
waar zilveren vleugels toekomst waaien
zal jou tedere hart eens volop bloeien
een vlinder die jou beschermt en liefheeft
eens kleurt jou dag, liefde moet langzaam groeien
de mooiste dingen in het leven zijn niet tastbaar
maar je moet ze leren zien en zeker leren voelen
elkaar alles en altijd kunnen zeggen, niets verzwijgen
(en je zeker niet verbergen, want ik zie meer dan me lief is)
dan alleen zal je weten wat ik met liefde zal bedoelen
hennybehrens: | Donderdag, december 07, 2006 09:19 |
Ik heb het nu via de e-mail kunnen lezen Janny en ik vind het een eer dat je dit speciaal voor mij hebt gemaakt. Erg mooi. liefs van Henny |
|
anneke van dijk: | Dinsdag, december 05, 2006 22:38 |
prachtig verwoord! liefs, namasté, an |
|
M@rcel: | Dinsdag, december 05, 2006 13:32 |
wat een pracht gedicht Liefs M@rcel |
|
Auteur: remie | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 05 december 2006 | ||
Thema's: |