wat je had ….. het zo vertrouwde gevoel
maar als we totaal loslaten en groeien naar de
toekomst en het licht, als je begrijpt wat ik bedoel
De pijn van verloren liefdes of dachten we
lief te hebben, het weer dreigen van mislukken
het liefdevol delen is je even niet gegund
al zou je willen kruipen, hinkelen of bukken
De pijn van woorden die kwetsen
men trapt vaak op je tere ziel
zie je dan niet dat ze dat juist willen
men wil alleen zien hoe je voor hun viel
De pijn van herinneringen,
de angst van een zwarte nacht
dat de pijn weer in beeld terug komt
wanneer je het niet verwacht
Overal ligt de pijn voor het oprapen
moet ik echter in deze wereld verblijven
het is mijn eigen keuze waar ik verblijf
in het vluchten kan ik ook de pijn verdrijven
Wat een dwazen zijn we toch het geluk
niet te zien en te verdrinken in pijn
laat al het moois bloeien onder je voeten
alleen dan kan je echt gelukkig zijn
Zelfvertrouwen is geloven dat je kracht
bezit door te gaan in het nu, op naar het geluk
want waarachtig geluk is genieten van het heden
en alleen zo kan je leven niet stuk
laat je pijn varen….en wees volledig aanwezig in elke ervaring.
lonely 1: | Dinsdag, december 05, 2006 18:20 |
mooi verwoord, in stilte gelezen, liefs, lonely 1 |
|
red one: | Dinsdag, december 05, 2006 17:32 |
heel mooi remie.. stilletjes gelezen.. veel liefs en knuff redje |
|
*jessica_genders*: | Dinsdag, december 05, 2006 15:24 |
erg herkenbaar liefs |
|
Windwhisper: | Dinsdag, december 05, 2006 14:17 |
ja we weten en kenne de pijn, maar ook het groeiende zelfvertrouwen , een knuffel voor jou met veel liefs . Cobie |
|
Herman Coppens: | Dinsdag, december 05, 2006 14:11 |
Ik voel de pijn die achter dit gedicht schuil gaat, met vreugde lees ik groeiend zelfvertrouwen dat dit alles weer de moeite waard maakt. Knuffelgroetjes, Herman. |
|
Auteur: remie | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 05 december 2006 | ||
Thema's: |