Eenzaam ben ik het tampongezeik

al even zat, zelfs meer dan dat

ook grapjes kunnen er al niet meer af

 

Wanneer ik staar door de beslagen ruiten
is het buiten koud maar hierbinnen
lijkt het zonder jou een tropisch paradijs

 

Zullen we de lotto winnen en dan de prijs
beminnen alsof het een suikerklontje is?

Smeltend en wegkwijnend naarmate de tijd

voortschrijdt en ik me zwartomlijnd in zoute

lappen vlees vastbijt

 

Je lichaam onder rode vlekken en ik zou wel

gek zijn als ik je niet ongeduldig in je schuld

toeschold dat kwijtschelden geen optie is

 

Missen zal ik je niet, mijn hoongelach

is slechts een openbaring op de dag dat jij

de ijzige nacht zal voelen en verdwijnen

 

Dag lief, dag Serafijn. Voelt het niet heerlijk

om ook een keer helemaal alleen te zijn?