Aandachtshonger.
Het voedsel dat je bereidt stilt niet de honger
diep knagend in je als een opgesloten rat
die zich door je organen naar buiten vreet,
ja ik weet welke pijn er nu door je snijdt
en hoe zwaar je lijdt door gemiste aandacht.
Je wacht, weer te lang, op het kleine aperitief
maar beseft dat ik als een dief weer vertrek
als jouw eetlust eindelijk is aangescherpt
zodat je maag draait door alle muizenissen
die elkaar missen met zich meebrengen zal.
Maar ooit wordt de tafel voor ons gedekt
en blijven we tafelen tot een heerlijk dessert.
Cora (ZIJ): | Maandag, december 11, 2006 15:56 |
prachtige woorden hier, geduld! het komt goed, x |
|
plezierke: | Woensdag, december 06, 2006 20:55 |
Wauuw, hopelijk is het dan geen vastentijd. Prachtig gedicht, graag gelezen. Liefs, knuffel. :) |
|
Mathilde: | Woensdag, december 06, 2006 20:13 |
smaakvol gemis. alles heeft zijn tijd. kus! |
|
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: Sunflower | ||
Gepubliceerd op: 06 december 2006 | ||
Thema's: |