Ik zit hier op mijn kruk..
Denk na over de “eenvoud” van geluk..
Iedereen heeft zo zijn eigen dromen..
Zijn deze het afgelopen jaar ook uitgekomen..
Je voert velen gesprekken..
Telkens de wil.. iets nieuws te ontdekken..
Ach…het is soms ook moeilijk je gevoelens te uiten..
En soms moet je één oogje sluiten..
Iedereen bezit dat ene stukje..
Al is het soms maar één “heel” klein plukje..
Kijk niet naar het uiterlijk..maar in je “hart”..
De pure…hartstochtelijke..en jouw innerlijke praal en pracht..
Dat ene stukje “geluk” is jou “kracht”..
Mijn geluk is…dat ik jou al jaren mijn vriendin noem..
Daarom sluit ik dit gedicht met één hele dikke “zoen”..