klein op knietjes
bij zonopkomst zal ademhalen
ruimen uit onzekerheid
al jaagt nog deels een splinter angst
in verkrijgen van de waarheid
en zegt een stem diep in mij
vertrouw maar, blijf hopen
op goede en hou dat vast
kracht is je altijd nabij
dan voel ik me weer klein
op knietjes turend naar maneschijn
met stille wens, houd de wacht
tot het voorbij zal zijn
M@rcel: | Dinsdag, december 12, 2006 12:46 |
zo schitterbaar prachtig beeldend geschreven en graag gelezen Liefs M@rcel |
|
sunset: | Dinsdag, december 12, 2006 10:38 |
Zo teder mooi beeldend overgebracht. Liefs en mijn omarmende geneegnheid, sunset |
|
hiljaa: | Dinsdag, december 12, 2006 06:27 |
klein maar fijn! knufleifs--hiljaa-- |
|
switi lobi: | Dinsdag, december 12, 2006 01:07 |
Het kind in jou is nooit ver weg en helpt je dragen... Dikke kus Liefsliefs, switi lobi |
|
kleinmeisje: | Dinsdag, december 12, 2006 01:04 |
ik sluit me aan bij cobie,wilde ik ook zeggen | |
Windwhisper: | Dinsdag, december 12, 2006 00:48 |
schitterend mooi.... liefs Cobie |
|
wijnand.: | Dinsdag, december 12, 2006 00:39 |
een intieme parel | |
mamsiemomo: | Dinsdag, december 12, 2006 00:33 |
Ik denk, dat het soms goed is, om weer even klein te zijn. Dat houdt ons ..menselijk.. Prachtig geschreven lieve Maria! LIefs, Mo |
|
remie: | Dinsdag, december 12, 2006 00:18 |
schitterend...mooie titel...liefs remie | |
michris: | Dinsdag, december 12, 2006 00:15 |
Meteen door de titel was ik al geraakt. En dan de woorden in jouw gedicht...de wind huivert met me mee. Liefs, michris |
|
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 12 december 2006 | ||
Thema's: |