Waar hopeloze verwachting
weer te zien en te hervinden
omslaat in kalme berusting
onder het witte gesternte
van de wisselende sikkel
wint en verliest
de zee terrein.
De maan ademt in
en trekt het zilt
naar overvloed
het land ondergaat
stikt bijna onder
watersnood.
De maan ademt uit
en brengt de zee
haar eigen vloed
het land herleeft
geeft zichzelf
weer bloot.
Het lot dat overspoelt
Auteur: scientist | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 12 december 2006 | ||
Thema's: |