Marie-José-Ann-Christine
Soms is je haat moordend
Soms is je liefde toch zo puur
Soms ben je echt volledig te koop
Maar soms sta je enkel te huur
Marie-José-Ann-Christine
Waarom ben je nooit en altijd te zien
Ik vraag de bekende weg naar meer
Maar de weg is zo lang of te kort en te breed
Mijn hoofd is om te barsten
Want ik denk echt genuanceerd
Ik zie dwalende lichtjes
Een roodgele die de blauwe regeert
Kommer en kwel met mannen!
We zijn allemaal dezelfde soort…
Kommer en kwel zijn verbannen!
En de mannen dromen van een lustoord…
Marie-José-Ann-Christine
Waarom ben je nooit en altijd te zien
Ik vraag de bekende weg naar meer
Maar de weg is zo lang of zo kort en te breed
Er was eens… een jongetje
van heel veel jaar
Het was een oud baasje
met grijs okselhaar
Dat jongen dat was hij toch?
Wat een droevig gedicht
Nee, dat jongetje dat was hij niet…
Dit hoort al bij mijn ander gedicht…