eenvoudig met hoop
vergeven woog het hart, meer dan
wagen in de schaal van mij dierbaar
en echo kon afsterven in het licht
gebleven in onvoorwaardelijkheid
al is de rust van tijd even nodig
het ijs brak door de warmte
liefdevol al lijkt het verborgen
in stamelende simpele woorden
toenader is er, al is het kort van stof
berichtend nog met een laag van zwijgen
toch voel ik de wind weer waaien
ruimend in adem, door moederziel en geest
vertrouwend op een nieuwe morgen
waar zon achter wolken huist verscholen
edoch krachtig naar hoogten herklimt
gelijk ik eenvoudig met hoop
Black Lord: | Zaterdag, december 16, 2006 12:58 |
en breed is de horizon onverstaanbaar de weg van de bron in zevenvoud brand een wens vergeven aan genegen vergeven in een stille belofte pas op je zelf meis warme groet ***Wim**** |
|
*Ria Klein Herenbrink* Raira: | Zaterdag, december 16, 2006 11:16 |
elke zwijgende stap raakt langzaamaan de fluisterende terugkomst en uiteindelijk het samen weer (h)erkennen geef je een krachtwarme knuffelll liefs Ria |
|
sunset: | Zaterdag, december 16, 2006 09:17 |
Integer teder hoopvol overgebrachte verwoording door mij graag gelezen. Liefs en warme omarmende knuf, sunset |
|
fortuna: | Zaterdag, december 16, 2006 02:02 |
diepzinnig geschreven maar toch de herkenning van hoop. Liefs |
|
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 16 december 2006 | ||
Thema's: |