veramberd
als storm langs groeven van de bast
ruw zilt met westerlengte schuurt
windgeflard tot krullen schaaft
geschorst bij raking van de ringen
rondom een cirkel in de tijd
godzijdank niet wetend wanneer
sluit, daar waar het sterven ligt
hars traant in het onthechten
verkleefd nog met het leven zelf
druppend taai in morgenzon
tot goud kristallen van herinner
veramberd met het dragen
Klaes: | Zondag, december 17, 2006 08:11 |
prachtig.. leafs/klaes |
|
michris: | Zondag, december 17, 2006 01:43 |
Prachtig....veramberen..het woord is mij totaal onbekend, maar dat ga ik opzoeken. liefs, michris |
|
switi lobi: | Zondag, december 17, 2006 00:26 |
Stil ben ik... en geef je een dikke knuffel Liefsliefs, switi lobi |
|
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 17 december 2006 | ||
Thema's: |