Het is gezien....

Meid, ik zie het wèl

Ik zie het maar al te goed

Ook de littekens op mijn vel

De korsten van het opgedroogde bloed

Ik ben aan het instorten Zwaar beschadigd ook Je hebt lang genoeg alleen gevochten Ik hoop niet dat ik stook Maar jij verdient die energie Ik heb niets aan mijn eigen krachten Bij mij vergaan ze allen mar Voor de spiegel aan ’t verachten Ik weet; ik ben kapot Ook dat jij dat niet goed vindt Maar alles heb ik over Voor het geluk van dat ene kind En dat ben jij Voel je maar niet schuldig tegenover mij Er komt misschien wel een moment Waarop ik besef Dat jij gelijk had in ik verdwaald ben In die eindeloze weg Hoe het verder moet zie ik dan wel

Geschreven door

+lory+

Reacties op dit gedicht

+lory+ vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

moongirl1982:	Maandag, december 18, 2006 18:04
ik wens je veel sterkte in deze moeilijke tijd... groet moongirl1982

schaapii :	Zondag, december 17, 2006 16:39
Probeer te klimmen... Naar vreugde... Knuff,, Maaike

Sjoys:	Zondag, december 17, 2006 16:11
Hee,, Ik heb heel veel gedichten van je gelezen. Omdat de vorige die je schreef me zo ontzettend aansprak. Ze zijn voor mij heel herkenbaar.. Niet precies, maar sommige situaties. En ik vind er zelf veel steun in. Ik vind het heel erg mooi geschreven, het doet me nadenken. En het maakt me stil. Ik wens je heel veel sterkte met alles. Liefs

Over dit gedicht

Auteur: +lory+
Gecontroleerd door: Sunflower
Gepubliceerd op: 17 december 2006
Thema's: [Verwarring] [Vriendschap] [Dood]