Onvermogen......
Zij waren samen aan het vangen
de koster en de dominee....
twee vogels in de kerk gevlogen
maar de beestjes werkten niet erg mee.
Een rennen, klappen, open deuren
want voor de eredienst er is
moeten die vogels zijn verdwenen.
Geen vogels ! Dat geeft ergernis.
De mezen piepen, klappen op ruiten
totaal verward door het kabaal.
Wij moesten vogels kunnen worden
om aan te spreken in hun taal....
hen zo de uitgang aan te wijzen.
Daar is de vrijheid door het raam.
Maar dat vermogen te verand'ren
ontbreekt die twee hier nu tesaam.
Maar in ons zwoegen...niet meer weten
is wel die Zoon van God gaan staan.
Verliet Zijn Godzijn voor een leven
om in ons menszijn mee te gaan.
Die taal van ons te kunnen delen
waaruit wij leerden , wie God was.
Ons stukvliegen in 't aardse kwade
hier te voorkomen...Hij genas.
Geweldig dat met Kerst te vatten,
dat Kind verliet het hemelrijk.
Om weg van God, ons te vertellen
hoe ik in Hem die God bereik.
th