Niet eens willen opmerken, misschien
 
Zo’n verschrikkelijke twijfel
Waardoor ik bezeten ben
Maakt dat ik uren na denk
Voor het zetten van elke stap
Het schrijven van elke letter
 
De onzekerheid die in mij schuilt
Hebben ze geen van allen echt gezien
Pas als ze weg zijn wordt er gehuild
En gesneden, bovendien
 
Er zijn een paar mensen
Waarvan ik weet dat ik hen ken
Dat zij mij kennen en weten
Dat ik aardig onzeker ben
 
Zo onzeker als de pest
Naar eigen zeggen
Nooit bekeken door de rest
Alsof ze me het zwijgen op proberen te leggen
 
 
 
Geschreven door
+lory+
Reacties op dit gedicht
+lory+ vindt het leuk als je reageert op dit gedicht

Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

EveryTearTellsAStory: Woensdag, januari 17, 2007 10:56
herkenbaar..
mooi geschreven:)

Over dit gedicht
Auteur:  +lory+ Abbo 1Abbo 2GroeneSter
Gecontroleerd door:  Sheena
Gepubliceerd op:  19 december 2006
Thema's:
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de Gedichten-Freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de Gedichten-Freaks blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.

© Gedichten-Freaks 2024, alle rechten voorbehouden.