Op het schoolplein
Ik zal een jaar of acht zijn geweest.
Het was pauze op het schoolplein en ik at een heerlijke appel. Het pietepeuterig kruis van de appel gooide ik nonchalant op het plein. Trutje de Jong, zo noemden wij de juffrouw van de eerste klas, was het daar niet mee eens. Ze had het gezien en omdat ze altijd, dat had ik al ervaren in de éérste, zogezegd de pik op me had, riep zij mij bij zich. Jij weer, zei ze…..even oppakken en in de vuilnisbak gooien met een stem die net de oorlog ontgroeid was. Normaal gesproken had ik dat even gedaan, maar de toon maakt nog altijd de muziek, zo hoorden mijn oren ook al toentertijd.
Oren. Pa had er een hele nacht over gedaan, zoals hij vaak zei, maar er waren geen tekeningen bijgeleverd voor mijn oren. Maar dit terzijde.
Dus de oren vertikten het. Ze greep me bij mijn linker en draaide het zeker twee keer om. Dat was zeer, zeer pijnlijk, dat kan ik je wel vertellen. Ze sleurt me naar dat appelgeval en beveelt me dat ik dat op moet rapen. Dat wil ik maar al te graag, want mijn oor zou er bijna afvallen. Toen met een slingerbeweging, wat voor mijn gevoel het hele schoolplein betrof, naar een vuilnisbak getransporteerd en beval mij het laatste minuscuul restje appel daarin te deponeren. Daar liet ze mijn oor los, en dat was haar pech. Ik ren met het appelgeval naar het schoolhekken, klim er snel overheen, hoor nog een hysterisch wijf blèren dat ik terug moet komen, en ren als een gek naar huis. Ons huis stond tegenover de school, en dat was wel zo fijn. Mijn moeder, de was ophangende, zag mij hijgend aankomen en zag mijn rode oor.
Het oor bloedde en het bloed liep langs mijn wang. Het leek wel een rood bloemkooloor, zei ze later. Toen ik het uitgelegd had, zonder één woord te liegen:), stevende ze , met haar schort nog voor, met ferme pas op het schoolplein af. Ik moest mee. Het hek werd opengedaan door de bovenmeester, ( had ie nooit moeten doen):)en ze stoof op Trutje deJong af. Heel bedeesd, dat wel , maar Ma kennende rookte haar schoorsteen zwarter dan zwartere rook. Ze wees naar mijn bloedend oor…….Hoe voelt dat, het oor van Trutje de Jong stevig omdraaiend en niet meer loslatend. Ik had een heel relaas verwacht van Ma, want praten kon ze als Brugman. Ze heeft er drie woorden aan vuil gemaakt , en dat was voor Ma uniek te noemen.
Ik hoor nog dat gekerm van dat wijf, want dat is ze altijd gebleven voor mij. Het aller-aller leukste was wel dat alle klassen eromheen stonden en dat de andere leraren niets deden om haar te verlossen. Nooit geen last meer gehad van haar. Poeslief naderhand.
Wat was die zure appel zoet, zeker als ze ook nog eens gejat was……:)
willem
Klaes: | Zondag, december 24, 2006 18:05 |
wat een story zeg.. groet/klaes |
|
kleinmeisje: | Zondag, december 24, 2006 16:50 |
schitterend,heb het met genoegen gelezen.alles goed gekomen met het oor?liefs | |
erje: | Zondag, december 24, 2006 11:51 |
wat mooi willem het doet ook mij in herinnering leven ook had een juf mijn oren stuk gekrabt hetgeen pijn deed de volgende dag zat er een krstje op en zij wist dit weer tot bloedens toe stuk te krijgen, ben ook van school gelopen en mijn moeder is toen oook mee gegaan nou ze wilde niet toegeven dat zij dat had gedaan, dat kreng greoeten erje |
|
viooltje: | Zondag, december 24, 2006 11:42 |
Heerlijk om deelgenoot te zijn, door je verhaal mogen te lezen. Heb zelf voor de klas gestaan. Gelukkig nooit een kind op zo’n manier hoeven te straffen. Machtsmisbruik, die door je lieve moeder goed is aangepakt. | |
remie: | Zondag, december 24, 2006 11:27 |
appels jatten, daar weet ik alles van....heerlijk verhaal willem..wat een machtig lieve moe had jij...liefs remie | |
switi lobi: | Zondag, december 24, 2006 11:07 |
Willem, wat een heerlijk verhaal heeft dit opgeleverd, de juf een verdiende straf en jij hebt je heerlijk zoet door die ''zure appel'' heen gebeten... Liefsliefs en een heel fijn kerstfeest gewenst! switi lobi |
|
Peter van Tiel: | Zondag, december 24, 2006 10:48 |
Prachtig verhaal Willem. Leuke herinneringen aan vroeger, ik heb er nog gedichten over geschreven. Ga er één dezer dagen hier één publiceren. Fijne feestdagen gewenst, Peter. |
|
elze: | Zondag, december 24, 2006 10:45 |
nou Willem, deze heb ik net voorgelezen onder het ontbijt....tuurlijk is die oor van je weer genezen, maar we hebben toch hier hartelijk gelachen,, laifs elze |
|
dichterbij: | Zondag, december 24, 2006 10:29 |
Een schitterend verhaal. Bij ons op school was zo''n tante, maar ik heb daar gelukkig niet bij in de klas gezeten Heb je verhaal met plezier gelezen Groetjes en fijne dagen met of zonder appels |
|
Reiger: | Zondag, december 24, 2006 10:22 |
Geweldig genoten van jouw ''herinneringen''.... Hihihihihi....rooie oortjes:) |
|
sunset: | Zondag, december 24, 2006 10:18 |
Heerlijk anekdotisch. En al ben ik voor corrigerende tikjes, dit ging, zoals jij het beschrijft, inderdaad veel te ver. Liefs en nog heel fijne Kerstdagen voor jou en de jouwen gewenst, sunset (Ingo) |
|
*jessica_genders*: | Zondag, december 24, 2006 10:05 |
haha echt leuk dit :d zo zie je maar zijn ouders toch nog ergens goed voor :p | |
Auteur: lommert | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 24 december 2006 | ||
Thema's: |