elke keer opnieuw
als ze het huis verlaten
zie ik in mezelf
met verdriet in mijn ogen
en terugdenkend aan vroeger
weet ik weer wat ik mis
ik mis het spelen met de autobaan
het samenzijn en tv kijken
van kamer tot kamer lopen
huilend de kamer betreden
waar hij me troost en steun geeft
het samenslapen en niets wetend
wat er ronddom gebeurd
smorgens gaat de tv weer aan
één word er kwaad en toch wetend
dat het goed is.
dingen doen wat niet mogen
het verzwijgen voor de rest
dat was de tijd
(ik hou van jullie ! broers! x )