er is een noot
die jengelt
om een melodie
van wie
het witte doek
dat nog steeds
wacht op streken
van de Brood
ineens is er de vlam
die vuur ontsteekt
en Brood weer leven deed
in verf op de kwast
klinkt melodie
die op papier
de noot en componist
maar steeds vergat
wil melker
02/01/2007
lommert: | Dinsdag, januari 02, 2007 20:08 |
Brood kan het niet meer...de ''wilde romantiek'' er maar inhouden Wil;) stevige groet willem |
|
Lia van der Fluit : | Dinsdag, januari 02, 2007 15:57 |
tja nu moeten we zelf maar verven ;-) | |
sunset: | Dinsdag, januari 02, 2007 10:24 |
Prachtig graag gelezen gedicht van jou. Liefs en nog een fijne dag, sunset |
|
wolkie: | Dinsdag, januari 02, 2007 09:22 |
Heel mooi verwoord | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 02 januari 2007 | ||
Thema's: |