Moederaarde sta op

Moederaard sta op

Ze deelde haar moeder met Koerdistan
de vader huilde samen met Sjeïeten
ze spreidde haar kinderen uit over Irak
en Iran en de kleinkinderen mochten
bijten in’t stuivend zand van Darfour

ze was blij verrast dat haar pogen tot
opblazen van de familie lukte
zo hoopte ze op een ereplaats
in het westen, zijde der zogenaamde groten
alles verloren offerde ze zichzelf op

je zag het aankomen dat slagveld
bewenen helpt hier niet meer
het verleden liet dit gebeuren
het heden vond daar zijn fundamenten
ze onderuithalen betekent instorten

Erna

Geschreven door

Erna Muermans

Reacties op dit gedicht

Erna Muermans vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

The Cool:	Dinsdag, januari 02, 2007 14:21
beste wensen Erna Har

sunset:	Dinsdag, januari 02, 2007 13:09
Wohw. Ik heb het ettelijke keren gelezen. Jij brengt het op wel een heel bijzondere wijze onder onze aandacht. Chapeau. Liefs en warme knuf, sunset PS: Een warm, liefdevol 2007 voor jou en de jouwen.

Over dit gedicht

Auteur: Erna Muermans
Gecontroleerd door: maria
Gepubliceerd op: 02 januari 2007
Thema's: [Familie] [Oorlog] [Natuur]