Met pijn in mijn hart kijk ik,
op je gezicht lees ik het verdriet.
Enkele traantjes ontsnapten stiekem aan je ogen,
want echt huilen doe je niet.
Vluchtig praat je tegen me
alsof al die problemen er niet zijn.
Maar ik luisterde aandachtig
en hoorde in je stem de pijn.
Als een kaars achter een gesloten deur,
blijf ik buiten zicht.
Wanneer je klaar bent neem je me mee naar binnen
zodat ik al die droefheid voor je verlicht.