opgejaagd door westenwind
boordevol ziektes, verdriet,
eigenaardige vreemde tint
In de kiem smoren die hap
dát is wat we dolgraag willen
ja, even geen kwaadaardigheid
Helaas, zo werkt het leven niet
ieder krijgt z’n portie tranen
alles op het ritme van eb en vloed
de eenhoorn ontwart er z’n manen
Natte grijsheid wil heldere warmte
de zon en maan wisselen de wacht
zo verscheurd worden door onmacht
donkerder dan donker lijkt de nacht
Maar kijk, tussen al dat zwart
en rillingen voelbaar kouder
één klein lichtpuntje, grijp ‘m
ja huil maar op die schouder
Praat over toen, van vóór de ziekte
koester alles wat belangrijk blijkt
wees jezelf, sta open voor de Liefde
die je een toereikende hand reikt
*Ria Klein Herenbrink* Raira: | Dinsdag, januari 09, 2007 11:16 |
in deze delende warmte is de kracht en steun voelbaar het is vaak niet makkelijk maar de kleinste lichtpuntjes zijn al te koesteren liefs knuff Ria |
|
Peter van Tiel: | Maandag, januari 08, 2007 19:37 |
Troostend en hoopvol gedicht. Wens je een prettige avond. Knuffie, Peter. |
|
Windwhisper: | Maandag, januari 08, 2007 14:27 |
heel lief je gedicht, heb me er even aangewarmd en nu hier dan ook het zonnetje weer schijnt en het warmer lijkt allemaal, lijkt het leven ook weer leuker, met af en toe een zeg maar DARK MOMENT OF BITTERNES. Knuffie Cobie EN DANK JE WEL VOOR DIT MOOIE GEDICHT. |
|
Ria -rimpeling-: | Maandag, januari 08, 2007 14:09 |
Heel mooi verwoord!liefs Ria | |
kerima ellouise: | Maandag, januari 08, 2007 13:58 |
erg mooi geschreven ...een lichtpuntje in die donkere tunnel waar geen einde soms aan lijkt te komen... liefs, kerima ellouise |
|
sunset: | Maandag, januari 08, 2007 13:55 |
Hoopvol warm mooi tonend overgebracht. Liefs en knuf, sunset |
|
M@rcel: | Maandag, januari 08, 2007 13:23 |
ontzettend mooi geschreven en o zo waar Liefs M@rcel |
|
hiljaa: | Maandag, januari 08, 2007 13:22 |
ieder zijn portie...jaja das waar... een lichtpunt blijven zien is zeker nodig! prachtig verwoord knufliefs--hiljaa-- |
|
Cora (ZIJ): | Maandag, januari 08, 2007 13:02 |
Geen dank :-) | |
mums: | Maandag, januari 08, 2007 12:07 |
schitterend..lichtpuntjes,kleine strohalmpjes om je door de donkere dagen te laten dragen. kusss liefs mums |
|
lommert: | Maandag, januari 08, 2007 12:06 |
soms zie ik de zon als troebel terwijl ze elke dag haar glans verspreidt het weten, maar niet aanvaarden van die menselijke kwetsbaarheid en tranen moeten vloeien in dat voelbaar zielsgebeuren maar altijd zullen lieve handen reiken al zal ‘t je hart verscheuren bij het houden van komt er de hoop Liefdemensen blijven nooit steriel dit gedicht meer dan genegenheid het raakte mij tot diep, diep in mijn ziel bedankt, kus;) willem | |
Harriet: | Maandag, januari 08, 2007 11:27 |
koester alles wat belangrijk is...een erg mooi gedicht van je :) liefs |
|
teun hoek: | Maandag, januari 08, 2007 11:23 |
uiteindelijk overwint de liefde alles. | |
flores: | Maandag, januari 08, 2007 11:16 |
Zo waar... | |
dichterbij: | Maandag, januari 08, 2007 10:53 |
mooi verwoord. zo is het. als je open staat voor een ander komt er ook warmte op jouw pad. warme groet |
|
Auteur: Cora (ZIJ) | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 08 januari 2007 | ||
Thema's: |